De productie

In april was ik bij Chris in zijn huis in Duitsland. Ik bewonderde zijn nieuwe hek. Toen ik het verhaal er achter hoorde, vond ik het gelijk interessant. Vroeger had ik namelijk al een stukje hekwerk van het ijzeren gordijn, gekregen van mijn oom. Dat had ik bewaard om er ooit over te kunnen vertellen aan mijn kinderen. Maar dat stukje hek was verloren gegaan bij een verhuizing.

Dus bij dit verhaal van de buurman van Chris, werd ik weer enthousiast. Ik wilde wel zo’n stukje hek om in te lijsten en dan aan mijn kinderen geven. Vervolgens kwamen we samen op het idee om dit groter aan te pakken. We willen het verhaal over het ijzeren gordijn niet verloren laten gaan. We bedachten het “hekjes plan”.

Het moest een stukje hek worden op een stukje hout. Dat is nog best lastig, want hoe maak je dat vervolgens aan elkaar vast? En hoe gaan we het vervolgens in een groter aantal produceren? Of eigenlijk: Hoe ga ik het produceren, want Chris is daar beduidend minder handig in.

De eerste versie maakte ik voor mijn zoon. Mooi ingelijst in een zwart frame.

Het sleufje in het eerste balkje kon ik mooi frezen en ik bedacht epoxy voor de verbinding. Ik had nog nooit met epoxy gewerkt, dus dat was een leuke uitdaging. Het bleek goed te werken dus de eerste versie in een blokje was goed gelukt.

Het duurde alleen wel lang om te maken. Nu maak ik een grotere sleuf ipv steeds een kleinere per balkje, dat scheelt erg veel werk. Het zagen van het hekwerk is het grootste werk. Het is erg hard ijzer en het kost nogal wat slijpschijven om er kleine hekjes van te maken.

Het mooie is dat ieder hekje uniek is. Ze zijn allemaal ongeveer even groot, maar er is er geen dezelfde als de ander. Die epoxy hecht perfect, maar ze staan heus niet allemaal kaarsrecht. Dat is het leuke, het blijft handwerk.

Als het blokje met hek klaar is, krijgen ze ieder nog een uniek nummer en een plaatje aan de voorkant. Voorlopig houden we bij waar alle hekjes blijven. Er gaat ook niets verloren, soms wordt het hekje kleiner, omdat het reststukje gewoon kleiner was. We willen immers niets weggooien.